تبعات اجبار به عضویت در نصر
مدتی است که مسوولان سازمان نظام صنفی رایانه ای استان تهران، با هدف افزایش تعداد اعضا، با جدیت پیگیر ثبت نام از اعضای جدید هستند و به روش های مختلف در این جهت، تلاش کرده اند.
شاهرخ انوشیروانی
در نخستین اقدام، به روشی که در مجمع عمومی نصر تهران شرح دادند، با استفاده از فهرست شرکتهای احراز صلاحیت شده در شورای انفورماتیک، به شرکتهایی که عضو سازمان نصر نیستند، اخطار کردهاند که ادامه فعالیت آنها بدون عضویت در سازمان، غیرقانونی است. طبیعی است که در این مکاتبات، سهوا فراموش شده که به اطلاع مخاطبان برسد که پرداخت حق عضویت برای اعضای سازمان، اختیاری و داوطلبانه است و جزو شرایط اجباری عضویت نیست. در گام بعدی، سعی شد که شرکت در مناقصات را منوط به عضویت در سازمان نظام صنفی رایانهای بکنند که ظاهرا، توفیق حاصل نشده و صرف احراز صلاحیت در شورای انفورماتیک برای شرکت در مناقصات، کافی است.
اخیرا نیز در اقدامی جدید، رییس کمیسیون فضای مجازی سازمان نصر تهران به فعالان حوزه میزبانی وب، یک ماه فرصت داده است که به عضویت سازمان در آیند و تهدید کرده که افرادی که از این دستور سرپیچی کنند، حتی در صورت داشتن مجوز از اتحادیه مربوطه، مورد برخورد قانونی قرار میگیرند و سایتشان، فیلتر و سپس، سرویسدهنده مذکور، مسدود خواهد شد.
صرفنظر از شک و تردید در ضمانت اجرایی و توانایی سازمان نصر در به عمل رساندن چنین تهدیداتی، به نظر میرسد که به کار بردن چنین لحنی، در شان فعالان حوزه فاوا و تشکل صنفی مرتبط با آنان نیست و هزینههای عضوگیری به چنین شیوه قهری، بسیار بیشتر از فواید و مزایای آن است.
مسوولان سازمان نصر تهران باید توجه داشته باشند که با رای اعضای صنف، برای یک دوره سه ساله، متکفل و متصدی این مسوولیت شدهاند (که نیمی از این دوره هم سپری شده) بنابراین وظیفهای جز خدمتگزاری به صنف فاوا برای ایشان متصور نیست و استفاده از ادبیات متواضعانه به جای چنین لحن پرخاشگرانه و تحکمآمیز بسیار معقولتر و مقبولتر و حتی برای نیل به مقصودشان، موثرتر و کارسازتر است.
در خاتمه، لازم به ذکر است که یک تشکل بخش خصوصی باید بتواند با تلاش و تدبیر، مزایا و امتیازاتی ملموس، واقعی و مفید برای اعضای خود فراهم کند که افراد، با میل و رغبت، داوطلبانه (نه به جبر و زور) تحت تاثیر جذابیتهای ایجاد شده و با هدف بهرهمندی از این محسنات و امکانات، برای عضویت در تشکل مربوطه اقدام کنند وگرنه در مورد تشکل صنفی مردم نهادی که نیازمند استفاده از اهرم تهدید و فشار برای عضو کردن شرکتهای حوزه صنفی باشد؛ این تردید به وجود میآید که اصلا وجود چنین تشکلی، لازم و مفید فایده است یا نه؟