مهر- پس از نوارهای کاست، نوارهای ویدیو و فلاپی دیسک‌ها اکنون نوبت CD رسیده است تا از گردونه دنیای چندرسانه‌ای خارج شود.
دیسک‌های حافظه نوری (CD) قدیمی‌تر از آن چیزی هستند که بتوان فکر کرد به طوری که قدمت آنها به دهه 60 می‌رسد.
تولید آنها با پروژه‌هایی آغاز شد که در ذهن پیشگامانی چون شرکت پایونر، سونی و فیلیپس شکل گرفت. هرچند تنها از آغاز دهه 80 بود که نخستین دستگاه CD ROM کارآمد و قابل استفاده به بازار عرضه شد.
بنابراین فناوری CD از یک سو قدیمی‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد و از سوی دیگر برای بسیاری از کاربردها برای مثال ذخیره و انتقال محدود اطلاعات همچنان جوان است.
عمر متوسط این دستگاه نوری بین 25 تا 50 سال است. این درحالی است که CDها نسبت به خراش و بسیاری دیگر از آسیب‌ها حساس هستند و همچنین استفاده مداوم و حمل تعداد بالای آنها نیز مشکلاتی را برای کاربر به وجود می‌آورد.
به همین دلیل شرکت‌های تهیه‌کننده موسیقی تصمیم گرفته‌اند به طور قطعی تولید موسیقی بر روی CD را تا پایان سال 2012 متوقف کنند و محتواهای موسیقی خود را تنها از طریق سرویس‌های دیجیتالی برای مثال iTunes ارایه کنند.
براساس گزارش وب نیوز، در حقیقت به نظر می‌رسد در عصر مدرنی که در آن علاوه بر رایانه‌های شخصی تلفن‌های همراه هوشمند، تبلت‌ها و پخش‌کننده‌های MP3 نیز وجود دارند، حمل دستگاه‌های سخت‌افزار پخش‌کننده CD برای مصرف‌کنندگان دشوار باشد. همین مساله موجب شده است که فروش محتواهای در فرمت دیسک نوری کاهش یابد.
از سویی دیگر، ترک این فرمت به تهیه‌کنندگان اجازه می‌دهد که تا حد قابل توجهی در هزینه‌ها و زمان صرفه‌جویی کنند و مجبور نباشند بودجه‌ای را برای تضمین عرضه تجاری، توزیع مناسب و انبار CDها اختصاص دهند.
بی‌شک این امر موجب نابودی فروشگاه‌های کوچکی می‌شود که تنها از راه فروش CD کسب درآمد می‌کنند، اما در عوض موجب می‌شود که شرکت‌هایی چون آمازون و اپل منافع بسیاری از این تصمیم به دست آورند.