سحر نوروززاده از سال 2005 رسما کار خود را از وزارت دفاع آمریکا آغاز کرد، به وزارت خارجه رفت، مدیر بخش ایران در شورای امنیت ملی کاخ سفید شد و در مذاکرات پرونده هسته ای ایران نقش داشت. 

به جرات می توان گفت که اکنون سحر نوروز زاده با پذیرفتن مسوولیت سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه آمریکا، در آزمون بسیار سختی وارد شده است؛ زیرا از یک سو به عنوان نخستین زن ایرانی که سخنگوی وزارت خارجه آمریکاست، باید منافع ملی زادگاهش را تامین کند و از سوی دیگر به دلیل استفاده از ابزارهای دیجیتالی، تلویزیون ماهواره ای و شبکه های اجتماعی برای اجرای دیپلماسی عمومی وزارت خارجه آمریکا، به طور مستقیم هویت ایرانی–آمریکایی اش زیر ذره بین  افکار عمومی ایران است. درنتیجه سطح انتظارات از او نسبت به آلن ایر، نخستین سخنگوی فارسی زبان آمریکا  که هویت ایرانی نداشت، بسیار متفاوت و چالش برانگیز است. به ویژه اینکه تجربة او در بخش مدیریت ایران در شورای امنیت ملی آمریکا با آنچه اکنون در عرصة دیپلماسی عمومی تجربه می کند، اصلا قابل قیاس نیست. از همین روی، هر سخن و رفتار دیپلماتیک او که باید بر ذهن و قلب مردم ایران تاثیر بگذارد، هم می تواند از او چهره ای تاریخ ساز و افتخارآفرین مانند مریم میرزاخانی (ریاضی دان)، پردیس ثابتی (دانشمند ژنتیک)، انوشه انصاری (فضانورد) و کریستن امان پور (روزنامه نگار) بسازد و هم می تواند سرنوشتی متفاوت را رقم بزند؛ چراکه جهان سیاست رحم نمی شناسد و مردم ایران هم به دلیل سیاست های اعمال شده در 38 سال گذشته به آمریکا اعتمادی ندارند.

بر این اساس، هویت ایرانی- آمریکایی سحر نوروززاده و همچنین میزان مهارت او در استفاده از ابزار دیپلماسی عمومی می تواند بر سطح اختلافات و چالش های چهاردهه گذشته مقامات ایرانی- آمریکایی و برقراری روابط عادی، صلح آمیز و بدون خصومت دولت- ملت ها در بستری بدون تنش بسیار موثر باشد.