بله، بنده پروژه های مختلفی مانند SMS Gateway شرکت رهیاب را انجام داده یا در پروژه بزرگ پردیس همراه اول مشارکت داشته ام. همچنین مپفا با اپراتورهای مختلفی مانند همراه اول، رایتل و اتصالات افغانستان کار می کند و همیشه تلاش مان این بوده است که نشان دهیم یک ایرانی می تواند نرم افزار خوبی تولید کند. اما احساس و تجربه ام می گوید قرار نیست خیلی تولیدکننده های خوبی بشویم یا تولیدکننده خوبی را به بار بیاوریم.

ببینید برای مثال سرویس SMS Gateway ما قابلیت مدیریت 120 هزار پیام در دقیقه را دارد. حتی شرکت هوواوی هم ادعای مدیریت این حجم پیام را ندارد و تنها اریکسون مدعی ارایه این سرویس است. اما اپراتورهای ما به جای استفاده از این محصول، نمونه هندی آن را به 100 برابر قیمت می خرند. 

مثال دیگر اینکه ما در حوزه B2C سرویس مای اپس را راه اندازی کردیم. در همان دو ماه اول کار آنقدر مشکلات مختلفی به وجود آمد و نهادهای مختلف از ما توضیح خواستند که چه کسی هستیم و چه می کنیم که احساس کردیم قرار نیست هیچ وقت این سرویس راه بیفتد. 

به همین دلیل سرویس دهندگان بزرگی مانند کافه بازار و دیجی کالا اصلا در حد و اندازه هایی که باید نیستند. وقتی کافه بازار می گوید میزان فروش آن در سال 20 میلیارد تومان است، این عدد در حالی که ما در اپراتور سالی 1400 میلیارد تومان درآمد ایجاد کردیم، بسیار ناچیز است.

این فشارها سبب می شود صنعت IT ما به همان سمتی برود که در دهه 70 و 80 صنعت مخابرات ایران رفت و درنتیجه دیگر اسمی از شرکت های غولی مانند پارس تلفن کار و تلفن های کارا نمی شنویم.

معتقدم آن چیزی که سبب بهبود وضعیت کشور می شود، علم و دانش است. آقای رییس جمهور و همچنین آقای ستاری، معاون ایشان نیز به این موضوع اشراف داشته و درصدد حمایت از شرکت های دانش بنیان هستند. اما در این راه در ابتدا باید سیستم قضایی ما همین قوانین فعلی را به خوبی اجرا کند، نه اینکه نیروی مان Source Code شرکت را بردارد و بیرون بفروشد و دستمان هم به هیچ جا بند نباشد. دوم اینکه حمایت ها باید هدفمند باشد. اختصاص 500 میلیون تومان به هزار شرکت هیچ دردی را دوا نمی کند؛ اما اگر به جای آن به 5 شرکت 10 میلیارد تومان وام داده شود و از آن طرف هم از آنها نتیجه خواسته شود، قطعا موفق می شویم.

اکنون در حوزه B2B تلاش ما این است که با مشتریان خارجی بیشتر کار کنیم؛ چرا که واقعا پول گرفتن از شرکت های بزرگ ایرانی که عمدتا دولتی و یا خصولتی هستند، سخت است.

در حوزه B2C هم سعی می کنیم سرویس خوب ارایه دهیم؛ برای مثال در مای اپس رکوردهای زیادی را جابه جا کردیم. در این سرویس ما هم زمان اپلیکیشن، موسیقی و ویدیو را می فروشیم که از این جهت این کار بی نظیر است. 

مای اپس به این سمت حرکت کرده است که نشان دهد ترکیب سرویس باید کاربر را برنده بازی کند. در این صورت فروش بالا رفته و وقتی فروش بالا برود، صاحب محتوا هم برنده می شود. شعار ما هم در مای اپس این است که همه برنده هستند.  هدف ما این نیست که بازار 20 میلیاردی کافه بازار یا بازار 5 میلیاردی بیپ تونز را از چنگشان درآوریم. فروش 4 ماه اول امسال ما از کل فروش 4 سال گذشته بیپ تیونز بیشتر بوده و این نشان می دهد ما می خواهیم بازار را بزرگ کنیم. اگر بازار بزرگ شود، همه راحت تر پول در می آورند. درعین حال که حاضر به همکاری با دیگران هستیم که این موضوع درباره بیپ تونز به راحتی محقق شده است. 

مای اپس در همراه اول، رایتل و اتصالات افغانستان هم زمان آغاز به کار کرد و ویژگی های خوبی را برای کاربر در نظر گرفته ایم. برای مثال وقتی کاربر دو هزار تومان پول یک فیلم را می دهد، ترافیک اینترنت موردنیاز آن مجانی می شود. در رایتل هم در حال مذاکره هستیم تا بسته های مشابهی را تعریف کنیم؛ چراکه معتقدیم هدف اصلی این است که مشترک پول سرویس بدهد نه اینکه برای دیدن یک فیلم پول اینترنت و آبونمان را هم مجبور باشد پرداخت کند.

بسته دیگری که تعریف شده این است که یک مشترک با پرداخت 10 هزار تومان، می تواند تا ماهی 200 هزار تومان موسیقی خریداری کند. همچنین کاربران می توانند با پرداخت ماهانه 5 هزار تومان به صورت نامحدود موسیقی گوش دهند. این موضوع سبب می شود مشترکی که سالی 6 هزار تومان هزینه موسیقی می پرداخت، اکنون 60 هزار تومان بپردازد و درنتیجه پول بیشتری به این صنعت تزریق می شود.

آیا این موضوع برای تولیدکنندگان محتوا هم به صرفه است که 200 هزار تومان از محتوایشان به مبلغ 10 هزار تومان فروش برود؟

ما دست تولیدکنندگان محتوا را برای انتخاب مدل همکاری باز گذاشته ایم. آنها هم می توانند به ازای فروش هر محصول، پولش را دریافت کنند یا در سرویس با ما شریک شود. ریاضیات، تجربه جهانی و همچنین تجربه این چند ماه نشان می دهد مدل شراکت به نفع تولیدکننده است.

برای مثال آلبوم امیر بی گزند آقای چاووشی که در تیرماه تبلیغات آن را انجام دادیم، سه برابر پرفروش ترین آلبوم سال گذشته بیپ تونز فروش رفت.

ما 700 هزار یوزر با  متوسط تقریبا ماهانه 800 میلیون تومان فروش در اختیار داریم.

یک مشکل جهانی در حوزه فیلم و موسیقی وجود دارد و آن هم دانلودهای غیرمجاز است. این موضوع را چطور ارزیابی می کنید؟

در خارج از ایران قوانینی برای مقابله با دانلود غیرقانونی وجود دارد و جرایم سنگینی در پی دارد. اما در ایران هیچ قانونی در این زمینه نداریم و اگر کسی موسیقی یا فیلم اورجینال خریداری می کند، از روی وجدان است.

بله محصول کال یار ما آماده فعالیت است و از لحاظ فنی هم در وضعیت قابل قبولی قرار دارد؛ اما سیستم هایی مانند تلگرام و واتس اپ با مشکلات درآمدزایی شدیدی مواجهند که یک صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر باید به طور مرتب در آن سرمایه گذاری کند. نکته بعدی اینکه درآمدزایی چنین پیام رسانی از تحلیل اطلاعات و فروش آن است اما در ایران بنابر قانون اساسی فقط وزارت اطلاعات می تواند اطلاعات شخصی افراد را در اختیار داشته باشد.

البته به همین دلیل مپفا از سازمان بورس مجوز صندوق جسورانه را دریافت کرده است تا بتواند به کمک جوانانی بیاید که می خواهند در این حوزه ها کار کنند.

این پروژه حداقل نیاز به 70 میلیارد تومان سرمایه گذاری طی 5 سال دارد و پیش بینی ما این است که در سال هشتم درآمدزایی آن آغاز شود.

یکی از مشکلات شبکه های اجتماعی در ایران این است که توان سرویس دهی با تعداد زیاد مخاطب را ندارند.

با توجه به محاسباتی که انجام داده ایم قاعدتا امکان سرویس دادن به 15 میلیون کاربر را به راحتی داریم. ما همین الان 120 هزار پیام در ثانیه را جابه جا می کنیم که این میزان در محیط آزمایشگاهی به 200 هزار پیام هم رسیده است. در همراه اول ما تجربه انتقال یک میلیارد پیام در روز را روی شبکه SMS داشته ایم این در حالی است که روی شبکه IP انتقال پیام راحت تر است. قاعدتا 15 میلیون کاربر بیش از 400 میلیون پیام در دقیقه جابه جا نمی کنند. تلگرام و واتس اپ نیز روزانه حدود 5 میلیارد پیام را پوشش می دهند.

ما همراه با آقای دکتر ربیعی، دانشگاه شریف صحبت های زیادی را با دوستان انجام داده ایم. آنها هم یک سری کارها را در حوزه تغییر قوانین در حال انجام هستند اما فکر نمی کنم در بلندمدت این طرح جواب بدهد؛ چرا که مدل درآمدزایی آن مشکل دارد.

اینطور که اعلام شده، ایده دوستان این است که پیام رسان ها از تبلیغات پول در بیاورند.

مگر تلگرام از تبلیغات درآمد دارد؟ مثلا وایبر از استیکر و تماس تلفنی درآمد داشت اما تلگرام قاعده بازی را به هم ریخت و تمام سرویس ها را رایگان ارایه کرد. مگر اینکه اسم ملی روی چنین پیام رسانی نگذاریم، یک نفر سرمایه گذاری کند و ببیند جواب می دهد یا نه و اگر جواب نگرفت، از بازار خارج شود. اما وقتی اجبار و الزام در کار است که حداقل امکانات تلگرام را رایگان ارایه کنیم، بعید می دانم جواب بگیریم.  می توان مدل های درآمدزایی تعریف کرد به این صورت که مثلا 50 درصد هزینه مصرفی اینترنت روی این شبکه به سرویس دهنده برسد، اما این هم زمانی شدنی است که دو مجموعه خصوصی با هم تعامل کرده و طرح تجاری درستی را بریزند وگرنه با اجبار دولتی، این طرح آینده ای ندارد.