نروید، قطع است
وحید حجه فروش- دسترسی به خدمات مرکز (بخوانید: جلوگیری از) توسعه تجارت الکترونیکی، به مدت نزدیک به سه هفته قطع بود. نه فقط برای متقاضیان و دارندگان نماد اعتماد، که حتی برای خود کارکنان مرکز هم، ورود به سایت امکان پذیر نبود. جدا از این که چه کسی مسوول این جلوگیری همگانی از دسترسی به چنین سامانه ملی و مهمی است، جایگاه و کارکرد مرکز توسعه و مدیران آن نیز در این ماجرا محل بحث است. ورود به سایت از روز بیست و یک مهر مسدود شده بود و پی گیری های متقاضیان و اشخاص درگیر با نماد اعتماد، راه به جایی نمی برد. تنها اطلاع رسانی رسمی صورت گرفته در این باره، خبری است ده کلمه ای در تاریخ هفتم آبان که می گوید: «سامانه نماد در حال به روزرسانی می باشد و در صورت نیاز با این شماره ها تماس بگیرید.»
بسیاری از کارشناسان حوزه کسب وکارهای الکترونیکی معتقدند نماد اعتماد، باید کارکردی افزایشی داشته باشد. یعنی به عنوان یک Trust Logo، موجب جلب اعتماد بیشتر مخاطب و کاربر به دارنده آن شود، نه این که تبدیل به پدیده ای اجباری برای راه اندازی هر کسب وکار اینترنتی و به خصوص استارت آپی شود، که نبود آن، کسب وکار را از طیف گسترده ای از خدمات، مانند درگاه پرداخت بانکی، محروم کند.
خوب یا بد، وضعیت فعلی استارت آپ ها با نماد اعتماد، همین است که هست. نماد نه تنها به هویت و مشخصات آن ها، که به مدل تجاری شان هم ورود می کند؛ مسأله ای که اعتراض های فراوانی را همراه داشته است. سازمان ها و نهادهای دیگر هم، بیشتر از سر سلب مسوولیت، ارائه خدمات به استارت آپ ها و کسب وکارهای اینترنتی را، منوط به داشتن نماد اعتماد می کنند. در واقع، مرکز می خواهد با تعداد محدودی کارمند، که درصد قابل توجهی از ایشان هم، با خدمات نوآورانه کسب وکارهای اینترنتی آشنا نیستند، حوزه ای وسیع و دارای بازی گران پرشمار را مدیریت کند.
اصلاح این وضعیت، اگر ممکن باشد، یک شبه اتفاق نخواهد افتاد و اتحادیه صنفی کسب وکارهای مجازی هم مدعی است که یکی از اهداف اصلی اش، ساماندهی این شرایط در بلندمدت است. اما آیا ساده تر نبود که مرکز توسعه هنگامی که متوجه شد به سایت خود دسترسی ندارد، به جای مسکوت گذاشتن ماجرا، دست کم مانند اداره آب و فاضلاب، اطلاع رسانی مختصری به ذی نفعان و خدمت دهندگان به آن ها می کرد که دنبال نماد و هرچه به آن مربوط است نروید، تا فلان تاریخ مرکز قطع است؟