فناوران- سخنرانان در این نشست به بررسی فرآیند هوشمندسازی حمل ونقل جاده ای ایران پرداخته و در مورد نقش استارت آپ هایی که در قالب Marketplace در این بازار حضور پیدا کرده اند، سخن گفتند.

در ابتدای نشست، حمید آذرمند پژوهشگر اقتصادی با بررسی نقاط قوت و ضعف حمل ونقل جاده ای ایران، از نقش این استارت آپ ها به عنوان یک راه حل برای بحران ناکارآمدی این حوزه نام برد و گفت: حمل ونقل جاده ای ایران به لحاظ کیفیت، فاصله زیادی با استانداردهای روز دنیا دارد و استارت آپ هایی مثل ترابرنت و اوبار در شرایط فعلی تنها راه حل های موجود برای افزایش بهره وری و تحول در نظام نظام حمل ونقل بار هستند.

او با بیان اینکه توسعه ناوگان حمل ونقل با مشارکت بخش خصوصی و بخش خارجی محقق می شود، گفت: به دلیل فراهم نبودن زیرساخت ها، حوزه حمل ونقل جاده ای با چالش های بسیاری مواجه است. ریشه این چالش ها مربوط به سه مولفه اصلی است: نبود زیرساخت ها، ناوگان فرسوده و کارایی پایین. در شرایط موجود تنها راهکار بهبود وضعیت حمل ونقل، تکنیک هایی است که بتواند  کارایی را افزایش دهد.

حامد تاج الدین، مدیرعامل سامانه اوبار در ادامه این نشست با بیان اینکه در ایران سالانه 1/5 میلیارد دلار هزینه تردد «یک سر خالی» ناوگان حمل ونقل بار جاده ای می شود، اظهار کرد: با طراحی اپلیکیشن سعی کرده ایم واسطه گری را در بخش حمل ونقل جاده ای کالا کاهش دهیم و با ارائه خدمات الکترونیکی، دسترسی آسانی برای صاحبان بار به ناوگان جاده ای فراهم کنیم. در دنیا آمار ترددهای یک سر خالی حدود 10 درصد کل ترددها در ناوگان جاده ای بین شهری است اما در ایران 45 درصد ترددها یک سر خالی است.

وی افزود: در این مسیر با موانع بسیاری روبه رو هستیم؛ اما معتقدیم می توانیم نقش های اقتصادی را در این بخش بازآفرینی کنیم و فرآیندها را بهبود ببخشیم.

کیوان جعفری فشارکی مدیرعامل شرکت ترابرنت نیز در این نشست گفت: تناقض های جدی در صنعت حمل ونقل وجود دارد. زیرا با اینکه گفته می شود در حوزه حمل ونقل جاده ای مازاد راننده داریم، اما بارها معمولا روی زمین می مانند. این در حالی است که شرکت های بزرگ و توانمند حمل ونقلی بسیاری داریم که سهم بازارشان بیشتر از 1.5 درصد نیست و قادر نیستند در سراسر کشور کالا جابه جا کنند. در واقع همه شرکت های سنتی در استفاده از پتانسیل بازار، ناکارآمد هستند.

جعفری افزود: در حال حاضر وقتی محموله ای در چین بارگیری می شود، سرنوشت مشخصی دارد و در هر لحظه قابل ردیابی و پی گیری است، اما محموله از بندرعباس تا تهران عملاً ناپدید است؛ فرآیندی که ترابرنت و اوبار برای آن راه حلی ابداع کرده اند و صاحبان بار می توانند در همه مسیرها، محموله خود را به صورت آنلاین رصد کنند.

او ادامه داد: اولویت اپلیکیشن های لجستیک مانند اوبار و ترابرنت، این است که طی فرآیندی سیستماتیک، پروسه قیمت گذاری نرخ حمل بار بین شهری را ارزیابی کنند، زیرا در حال حاضر نرخ گذاری ها با روش منطقی انجام نمی شود و صاحبان کالا ممکن است در طول یک روز با نرخ های متفاوتی برای حمل محموله خود مواجه شوند.

تاج الدین هم در ادامه اشاره کرد: ناوگان ریلی، دریایی و هوایی ایران، در حمل کالا سهم زیادی ندارند و سهم عمده نزدیک به 78 درصدی مختص حمل ونقل جاده ای است. به همین دلیل شکل گیری اپلیکیشن های لجستیک می تواند نقش موثری در اقتصاد کشور داشته باشد. در مقطع کنونی یک کامیون در کشور ما، سالانه حدود 55 هزار کیلومتر مسیر طی می کند، در حالی که این رقم برای کامیون های کشوری مثل آمریکا سالانه 180هزار کیلومتر است و این موضوع بیانگر عدم بهره وری در ناوگان جاده ای ماست.

مدیرعامل اوبار در انتهای سخنان خود با اشاره به مشکلات فراوانی که در ابتدای راه اندازی سرویس خود با رانندگان و صاحبان شرکت های سنتی داشته اند گفت: آن قدر در زمینه تغییر و استفاده از سیستم های جدید مقاومت وجود دارد که برخی از همکاران ما که به قصد مذاکره یا بازاریابی به پایانه های سنتی بار مراجعه می کنند با برخوردهای توهین آمیز و زننده مواجه می شوند و حتی در برخی موارد افرادی با آنان درگیر شده و همکاران ما را کتک زده اند.