اول، آیت الله خامنه ای در دیدار خود با جمعی از مسوولان و مدیران نظام گفتند “مسوولان باید امنیت و حریم داخلی مردم و کشور را حفظ کنند. متصدیان کار در دستگاه های دولتی و قضایی مراقبت کنند تا حریم داخلی زندگی مردم و اسرار آنها محفوظ بماند.”
دوم، همان روز دبیر کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه در یادداشتی نوشت: به موجب ماده ۳ آیین نامه مصوب رئیس قوه قضاییه، ارتباطات خصوصی مردم در پیام رسان های داخلی مشمول اصل ۲۵ قانون اساسی است و هرگونه شنود غیرقانونی ارتباطات خصوصی پیام رسان داخلی، توسط هر شخص حقیقی یا حقوقی جرم است.
جذابیت زندگی خصوصی افراد مشهور یا اصطلاحا سلبریتی ها ایرانی و غیرایرانی نمی شناسند. اصلا یک ردیف شغلی در خارج همین عکاسی پاپاراتزی است. یک فرد سمج با یک دوربین و میکروفون دنبال خواننده ها، بازیگران و ورزشکاران می افتد و تا عکسی آنچنانی از قربانیش نگیرد ول کن نیست. اما تاجایی که می دانم بیشتر این مچ گیری ها سر بدمستی، استعمال مواد، حریم شخصی و ازاین دست سوژه ها است. تامدتی هم عکس ها سرخط شبکه های اجتماعی می شوند و با موج بعدی جوری فراموش می شوند که انگار نه انگار دیروز این خانم یا آقای معروف سر چوب شده بود. افراد مشهور هم به این عکاسان زرد عادت کرده اند. آن ها پذیرفته اند حتی در اتاق خواب شان هم امنیت چندانی ندارند لذا پس از هر اصطلاحا اسکندل (رسوایی) یا منتظر می شوند آب ها از آسیاب بیفتد ودرصورت وخامت اوضاع یا از افکار عمومی عذرخواهی می کنند یا استراتژی تهاجمی را پیش می گیرند. مثال هایش هم آن قدر فراوان و متنوع است که حداقل برای یک بار هم که شده (از سرکنجکاوی البته) در موتورهای جست وجو تایپ کردیم "دسترسی به تارنمای فراخوانده شده امکان پذیر نمی باشد"
اما در ایران موضوع کمی متفاوت است. مردم چهره های متفاوتی از افراد در جاهای مختلف می بینید. در صداوسیمای ملی یک طوری ظاهر می شوند، در سینما و سریال های خانگی یک طور و در زندگی واقعی شان هم طوری دیگر. این تفاوت هاست که گاهی کاربران را وا می دارند صرفا جهت التیام حس سرخوردگی و (به خیال خود) جبران حقوق پایمال شده دنبال این موضوعات بروند.
مجری ای که در آنتن زنده تلویزیون از لزوم عفاف و حجاب گوش سخن می راند ناگهان در یکی از کشورهای اروپایی رویت می شود. قضاوت درباره ازدواج های فلان بازیگر سینما نمی دانم چه جذابیتی برای عده ای از مردم دارد. حالا ازدواج اول باشد یا دوم یا هرچندم به ما چه. چه لباسی پوشید چه اثاثی داشت کجا بود به ما چه. آن یکی بازیگر با چه کسی دوست است با چه کسی نه و اما دسته ای دیگر از این به اصطلاح افشاگری ها جنبه تسویه حساب های سیاسی و جناحی دارد. پرونده قضایی همسر فلان سوپراستار سینما که زبانش کمی تند است، زندگی خصوصی فلان مدیر محیط زیست که ازخارج آمده تا در آبادانی مملکتش سهمی داشته باشد، ویژه برنامه زردترین برنامه تلویزیونی درباره فلان فعال محیط زیست که جنبه امنیتی پیدا کرد و از سلول انفرادی راهی دیار باقی شد و در سومین دسته بندی (که به نظرم مظلوم ترین قربانیان هستند) چهره هایی که قربانی می شوند تا اصطلاحا حواس ها را از یک موضوع خیلی مهم تر پرت کنند. هیچ مثالی هم یادم نیست.
و سخن آخر این که مردم خیلی زود این فیلم ها و عکس ها و وویس ها را فراموش می کنند اما چیزی که می ماند نابودی و تباهی زندگی چند انسان است که دیگر جبران پذیر نیست. خودمان را برای یک لحظه جای آن ها بگذاریم. به ولله تعرض به امنیت و حریم "همه" مردم «حرام شرعی» است.