بنابراین برای استفاده از فناوری بلاک چین یا عرضه ارزهای دیجیتال، پیش و بیش از آنکه نیازمند طی مراحل فنی باشیم، باید استراتژی و متولیان امر مشخص شوند.

بنابراین هرچقدر وزارت فاوا و پست بانک، در حوزه بلاک چین پیشگام بوده و از نظر فنی کار را جلو ببرند، باز هم تعلل بانک مرکزی و هیات دولت در تعیین استراتژی کشور در این حوزه، سبب توقف در استفاده از این فناوری می شود.  البته حتی اگر بانک مرکزی هم تصمیمش برای استفاده از بلاک چین بگیرد، بعید است که به جای شرکت های زیرمجموعه خود مثل خدمات انفورماتیک، سراغ پست بانک بیاید.

لذا چند سناریو برای ادامه کار می توان متصور بود. یکی اینکه بانک مرکزی و یا جمعی از نهادهای اقتصادی کشور، درباره ارز دیجیتال و استفاده از بلاک چین به اجماع برسند. درواقع باید استراتژی کشور مشخص شود که آیا اصلا فعالیت در این حوزه به صلاح است و اگر چنین است، اقدامات فنی هدفمند، با توجه به نیاز تعریف شده، آغاز شود. سناریوی دیگر این است که از بلاک چین، در جایی غیر از رمزارزها استفاده شود که این موضوع نیازمند ورود هیات دولت و مجلس است. برای مثال دولت می تواند در پرداخت های بین دستگاه ها یا در عملیات احراز هویت از کاربردهای بی پایان و روبه گسترش بلاک چین استفاده کند و یا به بخش خصوصی اجازه داده شود به تعریف کاربردهای جدید و استفاده از این روش بپردازد.به نظر می رسد ماموریت مهم تر وزارت فاوا،  به عنوان وزارت خانه ای آشنا به تحولات فناوری، آگاه ساختن تصمیم گیران کشور به ویژه در حوزه پولی و مالی درباره بلاک چین و آینده ای است که تحت تاثیر آن قرار دارد.