در حوزه دفاع سایبری در داخل حریم کشور حداقل در ماه‌های گذشته اخبار خوبی به گوش نمی‌رسد. ما با حجم قابل ملاحظه‌ای از اپلیکیشن‌های جعلی نصب‌شده و فعال روی گوشی ایرانی‌ها مواجه هستیم. میلیون‌ها نفر از فیلترشکن‌ها استفاده می‌کنند که انواع آسیب‌ها و تهدید‌ها را به دنبال دارد. اخیرا کفتار سایبری توانسته به سایت‌های مختلف حمله کند. در نمونه‌ای دیگر اخیرا مرکز ماهر اعلام کرده که به رغم هشدارهای مکرر، همچنان بیش از ۹۴ درصد مسیریاب‌های شبکه برند «میکروتیک» در کشور به روزرسانی نشده و آسیب‌پذیر هستند. برخی گزارش‌ها نیز حکایت از امکان آلودگی آسان و ارزان گوشی ایرانی‌ها به انواع بدافزار دارند. به عبارت دیگر ما در حوزه دفاع سایبری با بحران‌ها و چالش‌هایی مواجه هستیم که ظاهرا روند صعودی پیدا کرده‌اند.

در بخش تهاجم سایبری اما تقریبا روزی نیست که نام ایران در کنار اتهام یک حمله سایبری قرار نگرفته باشد. کمپانی آمریکایی فایرآی، سال‌هاست که گزارش‌های متعددی از دست داشتن ایران در انواع حملات سایبری منتشر کرده و می‌کند. در همین ماه‌های اخیر نیز کشورهای زیادی از جمله آمریکا، استرالیا، آلمان، انگلیس، عربستان، اسراییل و غیره منتشر شده و برآورد خسارت ناشی از این حملات صدها میلیون دلار برآورد می‌شود.

در آخرین نمونه از این اتهامات حتی شرکت مایکروسافت هم اعلام کرده که هکر‌های ایرانی طی دو سال گذشته با نفوذ به حدود ۲۰۰ شرکت و نهاد دولتی در سراسر جهان، ضمن سرقت اطلاعات محرمانه، این اطلاعات و داده‌ها را از روی شبکه‌ها پاک کرده‌اند.

فارغ از صحت و سقم اتهامات مذکور، وضعیت ما در حوزه تهاجم سایبری هم می‌تواند مساله‌ساز باشد. چراکه نهادهای مسوول ما واکنش کافی و به‌هنگامی نسبت به این اتهامات ندارند و رفته‌رفته چه بسا تجمیع این اتهامات از اقصا نقاط جهان می‌تواند زمینه‌ساز نوعی اجماع و اقدام جهانی علیه ایران نیز بشود که حداقل این اقدامات محکومیت و تحریم‌های بیشتر است و چه بسا شاهد تشکیل ناتوی سایبری و حملات متقابل هم باشیم.

اما در چنین شرایطی هم  ظاهرا برخی نهادهای مسوول در امنیت سایبری کشور راه آسان‌تر و بی‌دردسر یعنی هشدار و سخنرانی را در پی گرفته‌اند.