کمدی چیپس
علی اصلان شهلا- در شهری دور که در کنار رودخانه بزرگی قرار داشت و مردمش به کار کشاورزی مشغول بودند، کارخانه چیپس سازی تاسیس شد. این کارخانه برای مردم شهر که از صنعت و تکنولوژی به دور بودند، اتفاق خجسته و هیجان انگیزی بود. به ویژه این که وجود صنایع تبدیلی در کشاورزی به آنها فرصت دست یابی به ارزش افزوده بیشتری را نسبت به عرضه مستقیم سیب زمینی هایشان به بازار فراهم می کرد. به همین دلیل هم مسوولان کارخانه توانستند بدون آن که کوچک ترین استانداردهای زیست محیطی را رعایت کنند، روغن سوخته و زباله های خود را در رودخانه ریخته، به کار خود بدون دردسر ادامه داده و سود هنگفتی را به جیب بزنند.
Alishahla13@
ناگفته پیداست که به تدریج آلودگی کارخانه، بر زندگی ماهی های پرشمار و خوشمزه رودخانه اثرگذاشت و نسل آنها در خطر انقراض قرار گرفت.
اما خوشبختانه مسوولان شهر با درک کاملا به موقع موضوع، برای نجات رودخانه وارد عمل شده و رییس اداره شیلات در بخشنامه ای، اعلام کرد که ماهی گیری در این رودخانه از این به بعد ممنوع است و در این راستا کلیه تورها و قلاب ها جمع آوری شد.
البته خوشبختانه رییس این اداره از قبل و با توجه به سیاست های کلی تعیین شده از سوی «شورای عالی خورد و خوراک مردم»، به فکر جایگزینی برای ماهی های این رودخانه بود و از یک سال قبل طرح حوضچه پرورش ماهی را در جیب داشت. اما از آنجا که یک حوضچه پاسخگوی نیاز مردم شهر نبود و مردم هم نمی توانستند گرسنگی را تحمل کنند، هرطوری شده ابزار و لوازم لازم را تهیه کرده و ماهی گیری را از سر گرفتند.
خوشبختانه کلانتر شهر تدبیر به موقعی داشت و اعلام کرد کسب مال نامشروع جرم است و از آنجا که ماهیگیری ممنوع شده، پس فروش قلاب و تور ماهی گیری هم مصداق کسب مال نامشروع بوده و جرم است. در عین حال کلانتر ضمن شماتت رییس اداره شیلات و تبلیغاتی خواندن همه کارهای او صرفا با هدف حضور در انتخابات شهرداری، از او خواست فهرست تور فروش ها و قلاب فروشان را بدهد.
رییس اداره شیلات هم هرچند رییس اداره شیلات بود، اما بهتر دید روی رییس کلانتری را کم کرده و گفت: «لیست را پارسال دادیم، برو تو دبیرخانه خودت پیداش کن». رییس کلانتری اما کم نیاورد و گفت: «لیست به درد خودت می خورد. مستندات نشان بده که ا ینها واقعا تورفروشی کرده اند».
و این جدال ادامه داشت تا این که رسانه ها بالاخره سوال اساسی تر و عمیق تری را مطرح کردند که نشان از تحلیل درست و درک واقعی مشکلات داشت: «آیا کسانی که این ماهی ها را خریداری کرده و می خورند نیز مجرمند؟» و به این ترتیب بحث طویلی درباره تئوری های جامعه شناسانه جرم و نسبت دادن آن با عموم مردم شکل گرفت. با این حال خوشبختانه کارخانه همچنان به فعالیت خود ادامه می داد و خوردن چیپس مرهمی بر همه این دعواها و اختلاف نظرهای مهم و اساسی بود.