اینترنت قطع شد اما ...
علی شمیرانی- وقتی در خانه نشسته ایم و برق از بیرون قطع می شود، غافلگیر می شویم و در تاریکی، چراغ موبایل را روشن کرده، خود را به آشپزخانه رسانده و احتمالا شمعی روشن می کنیم و منتظر وصل مجدد آن می مانیم. اما وقتی قرار است به هر دلیل خودمان فیوز برق خانه را قطع کنیم دیگر غافلگیر نمی شویم! و از قبل چند شمع را روشن می کنیم و منتظر رفع مشکل می مانیم.
Shemirani@
اما در مورد ماجرای قطع اینترنت نیز همچون ماجرای سهمیه بندی بنزین، بد عمل شد و همه غافلگیر شدند.
«نمی دانم» تنها پاسخ همه مسوولان از متولی اینترنت کشور یعنی وزارت ارتباطات گرفته تا بقیه مسوولان به سوال «اینترنت چه زمانی متصل می شود» بود.
بعد از مدتی همه قید یافتن پاسخ این پرسش را زدند، اما این به منزله پایان مشکلات نبود.
به جز نیازهای جاری مردم عادی، کسب وکارهای زیادی اعم از دولتی، عمومی و خصوصی با قطع اینترنت به مشکل خوردند. اما مشکل بزرگتر از جایی شروع می شد که این کسب وکارها اصلا نمی دانستند برای رفع مشکل خود باید از چه کسی پاسخ یا کمک بگیرند.
اگرچه وزارت ارتباطات از روز نخست اعلام کرد که نقشی در قطع اینترنت ندارد، اما با توجه به برقراری اینترنت برای برخی از کسب وکارها و اقشار خاص، انتظار می رفت تا با شناسایی مشکلات، همه روزه حداقل یک اطلاعیه از سوی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات منتشر می شد و از این طریق، ضمن کاهش نگرانی ها و سرگردانی ها، مسیری برای وصول مشکلات و تلاش برای رایزنی و رفع آنها اعلام می شد. آن هم در شرایطی که کلمه «اینترنت» به پرجست وجوترین کلمه در فضای مجازی کشور، تبدیل شده بود و همه تشنه یافتن اطلاعات بودند.
اتفاقی که البته رخ نداد و ستاد ویژه ای برای پیگیری و شناسایی نواقصی که به نوعی در راستای رفع اشکالات شبکه ملی اطلاعات نیز محسوب می شد، نه از سوی شورای عالی فضای مجازی، نه مرکز ملی فضای مجازی و نه وزارت ارتباطات تشکیل نشد.
این مساله، یعنی وجود یک ستاد هماهنگی و اطلاع رسانی، از آن جهت اهمیت دارد که اگر بنا باشد در آینده و به هر دلیل، چراغ شبکه ملی اطلاعات روشن بماند، کسب وکارها بدانند که مسایل، مشکلات و پیشنهادات خود را از چه طریق و به کدام مرجع ارسال کنند. آن هم در شرایطی که به زعم سازمان فناوری اطلاعات نزدیک به 60درصد و بنا به اعلام مرکز ملی فضای مجازی نزدیک به 80 درصد ترافیک دیتای کشور روی اینترنت مبادله می شود و این یعنی فاصله ما از کاهش حداکثری نیاز به اینترنت همچنان بالاست و باید فکری برای این وضعیت کرد.