آروا مهدوی
ستون نویس گاردین
این کارآفرین، همان طور که انسان فانی به اکسیژن نیاز دارد، نیازمند توجه است. اگر نام ماسک 49 ساله چند روز در میان اخبار نباشد، راهی پیدا می کند تا دوباره اسمش را در تیترها جا بدهد؛ حتی اگر از طریق سوار شدن بر موج تلاش های بین المللی برای نجات کودکان گیر اتفاده در یک غار باشد؛ یا حتی گذاشتن نام عجیبی مانند X Æ A-12 روی فرزندش.
حالا آخرین آخرین شیرین کاری میلیاردر کارآفرین پیش چشم ماست: خوک بیونیک.
روز جمعه دو هفته قبل، ماسک در یک رویداد آنلاین که به طور زنده پخش می شد، آخرین پیشرفت های پروژه نیورالینک را به نمایش گذاشت. ستاره این برنامه، گرترود بود؛ خوکی که در مغزش تراشه نیورالینک کارگذاشته شده است. ماسک وعده داد که به زودی همه ما، مانند گرترود، تراشه ای در مغز خود خواهیم داشت که ماسک آن را «فیت بیتی درون جمجمه ما» خواند. برنامه نیورالینک تولید انبوه رابط مغز و رایانه است که امکان کنترل چیزهای مختلف به صورت مستقیم از درون مغز را می دهد و همچنین امکانی است برای درمان افسردگی، آسیب های نخاعی و اختلال های عصبی.
این ایده خیلی جذاب به نظر می رسد. هر چند مانند بسیاری از امور که ماسک در آنها دست دارد؛ هرچه عمیق تر شوید، درمی یابید که موضوع توخالی تر از این حرف هاست. روزی را به یاد بیاورید که ایلان ماسک وعده انقلاب در سیستم حمل و نقل را داد و بعد مشخص شد که یک تونل بسیار ناکارآمد ابداع کرده است. یا زمانی که وعده تولید و ارایه ونتیلاتور به بیمارستان ها را داد؛ اما بیمارستان ها گفتند که آنچه به آنها عرضه شده، صرفا دستگاه های کمک تنفسی ارزان قیمت بوده است.
نمایش خوکی ماسک نیز به همان اندازه ناامید کننده بود. سر و صداهای نامفهومی پخش شد تا شاهدی بر ادعای ماسک مبنی بر شلیک نورون های گرترود باشد؛ اما این چیزی نبود که پیش تر، محققان عصب شناس موفق به انجامش نشده باشند.
ماسک ادعاهای بزرگی درباره ظرفیت های نیورالینک مطرح می کند؛ اما این ادعاها هیچ داده یا شواهدی را پشتوانه خود ندارند. به همین دلیل هم نشریه تکنولوژی ریویو دانشگاه MIT نتیجه گرفته است که نیورالینک فقط نمایشی از علوم عصب شناختی است.
بله، ممکن است صرفا یک نمایش باشد؛ اما نمایشی با مخاطبانی کاملا مسحور. هرقدر هم که ادعاهای ماسک مضحک باشد، باز هم توده هایی از طرفداران و تمجیدکننده های او (که نویسنده آنها را Musketeers به معنی تفنگداران نامیده) او را می ستایند و ادعاهای او را به جان می خرند. آنها آماده اند مواد مخدر او را به رگ ها و تراشه اش را درون مغز خود بکارند. او خودشیفته ای جاه طلب است که ادعاهایش به شست وشوی مغزی می ماند.
بی شک برخی از ستایندگان و پرستندگان ماسک مرا به علت شک کردن به خدای شان سرزنش خواهند کرد؛ اما از دید من شک کردن به او، بهتر از این است که تراشه ای در مغزم بکارم که درست عمل نمی کند.