غفار جلالی
وزارت آموزش و پرورش خود مدعی است نزدیک به ۴ میلیون دانش آموز تقریباً ۳۰ درصد دانش آموزان توانایی تامین گوشی ندارند، بخش اعظمی از ۷۰ درصد بقیه نیز گوشی با کیفیت ندارند. برخی اولیا با گوشی خود دو یا سه فرزند خود را پوشش می دهند.
بازخوردها از سطح جامعه نشان دهنده انواع اختلافات و درگیری ها در خانواده ها به علت نداشتن گوشی موبایل است، انگاری قصه فقیر و غنی چون سایر بخش های جامعه در آموزش مجازی به زیبایی نمود پیدا کرده است.
کشوری که منابع نفتی اش در دنیا چهارم و منابع گازی اش رتبه دوم را دارد و منابع معدنی دیگر به وفور در آن یافت می شود اما در اثر تحریم ها و سوء مدیریت رتبه چهارم تورم را دارد و فرزندانش حسرت به دل یک گوشی ساده موبایل هستند.
وقتی گفته شد تحریم ها بر آب خوردن ما نیز تاثیر دارد عده ای مسخره می کردند اما واقعیت دردناکی بود که با تمام وجود حس می شود.
در یک سال گذشته قیمت گوشی و سایر اقلام چند برابر افزایش یافته است و آموزش مجازی اندک اندک سلامت روان دانش آموزان معلمان و خانواده ها را به خطر انداخته است.
تبلیغ نرم افزار شاد وزارت آموزش و پرورش پس از شش ماه به مرحله عمل که رسید عدم کارایی خود را به اثبات رسانید، سرعت ناکافی اینترنت و عدم دسترسی به نرم افزارهای به روز مشکلات را بیشتر می کند.
کاش وزارتخانه به کمک وزارت ارتباطات و سایر ارگان های ذیربط حداقل برای یک سال آینده از فیلترینگ برخی نرم افزار ها که امکانات بسیار عالی دارند صرف نظر می کردند، و اجازه می دادند آموزش مجازی در بسترهای امتحان پس داده صورت پذیرد.
مدارس در هر کلاس به لپ تاپ و قلم نوری نیاز دارند تا بتوانند آموزش را پیگیری کنند. اختلال در نرم افزار شاد از روز اول آغاز شد.
عدم اتصال ،کندی ارسال فایل و قطع و وصل مکرر اینترنت از اعتراضات معلمان، دانش آموزان و اولیا است. این رویه هیچ نتیجه ای جز عصبی کردن معلم و دانش آموز و خانواده ها ندارد.
حل مشکل آموزش مجازی به تنهایی از عهده وزارت آموزش و پرورش خارج است و باید مجموعه دولت برای حل این موضوع عزم ملی داشته باشد.
روزانه چندین ساعت به گوشی خیره شدن چیزی جز نابودی سلامت چشم و گردن دانش آموز و معلم ندارد.
مهم تر از همه این که بازخوردها نشان می دهد تدریس مجازی از لحاظ یادگیری هیچ گونه ارزشی ندارد.
به نظر می رسد تعطیلی آموزش مجازی تا پایان کرونا بهترین راه حل باشد.
(کانال سازمان معلمان ایران)